هنوز یادمه، سوم دسامبر، من با ژاکتت
گفتی که به من بیشتر از تو میاد
فقط اگه می‌دونستی چقدر ازت خوشم میاد
اما وقتی اون از کنارم رد میشه، به چشمات نگاه می‌کنم
چه منظره‌ای برای چشم‌های خسته
درخشان‌تر از آسمان آبی
اون تو رو مسحور کرده وقتی من می‌میرم
چرا باید منو ببوسی؟
من حتی نصف خوشگلی اون رو هم ندارم
تو ژاکتت رو بهش دادی، فقط پلی‌استره
اما تو اونو بیشتر دوست داری
کاش من هدر بودم
نگاه کن که کنارش ایستاده و دستت رو گرفته
دستت رو دور شونه‌اش بذار، حالا دارم سردم میشه
اما چطور می‌تونستم ازش متنفر باشم؟ اون یه فرشته‌ست
اما از طرف دیگه، یه جورایی کاش مرده بود
چقدر منظره‌ای برای چشم‌های خسته
درخشان‌تر از آسمان آبی
اون تو رو مسحور کرده وقتی من می‌میرم
چرا باید منو ببوسی؟
من حتی نصف اون خوشگلی رو هم ندارم
تو ژاکتت رو بهش دادی، فقط پلی‌استره
اما تو اونو بیشتر دوست داری
کاش من هدر بودم
کاش من هدر بودم
(اوه، اوه)
کاش من هدر بودم
چرا باید منو ببوسی؟
من حتی نصف اون خوشگلی رو هم ندارم
تو ژاکتت رو بهش دادی، فقط پلی‌استره
اما تو اونو بیشتر دوست داری
کاش من…