آتشی در سینه دارم جاودانی
عمر من مرگیست نامش زندگانی
رحمتی کن کز غمت جان میسپارم
بیش از این من طافت هجران ندارم
که نهی بر سرم پای ای پری از وفاداری
شد تمام اشک من بس در غمت کرده ام زاری
نوگلی زیبا بود حسن و جوانی
عظر آن گل رحمت است و مهربانی
ناپسندیده بود دل شکستن
رشته الفت و یار گسستن
کی کنی ای پری ترک ستمگری
میفکنی نظری آخر به چشم ژاله بارم
گرچه ناز دلبران دل تازه دارد
ناز هم بر دل من اندازه دارد
حیف [و] گر ترحمی نمیکنی بر حال زارم
جز دمی که بگذرد از چاره کارم
دانمت که عاقبت گذر کنی به رحمت اما
آن زمان که بگذرد از چاره کارم
The way of being a lover
I’ve got a fire(passion) in my heart forever
My life is a death called living
Help me, I’m dying of your love
I can’t take(bear) the seperation anymore
When are going to pay me a visit?
I’ve cried all my tears off for being apart from you
It’s a like being a fresh flower being beautiful and young
and the odor of that flower is being kind and merciful
It’s not goo to break hearts
nor cutting off the friendships and relationships
When are you going to quit being so cruel
and then you’ll see my tearful eyes
Even though dissembling love works with lovers
But you should quit it too, cause my heart can take it anymore
It’s a pity if you don’t want to see how bad I’m feeling and then to be kind to me
But when, everything has got over for me and nothing can help me
I know you’ll try to see me someday, becasue of your kindness
But that’s just when I’ll die of my love and be buried in the ground
نظرات کاربران