ساعت ۵ صبح، ماه به خواب رفت
دوستانت در صندلی عقب به زبان‌های مختلف صحبت می‌کردند
فقط یک نگاه کوچک، به نوعی منظورت را می‌فهمم
ما لحظات را می‌دزدیم، لحظات دور
چرا در طول روز به خوبی قبل نیستیم؟
آیا برای دانستن اینکه آیا الان برای گفتن خیلی زود است یا نه، خیلی زود است؟
حبابی که در آن زندگی می‌کنیم
دوباره آزادم می‌کند
نمی‌دانم این چه ربطی به این دارد
وقتی تمام شود دلم برایش تنگ می‌شود
آره، آره
امیدوارم هرگز اکتبر را نبینیم
آره، آره
احساس کردم بار از روی شانه‌هایم افتاد
آره، آره، آره
وقتی تمام شود دلم برایش تنگ می‌شود
دست‌هایم را حس نمی‌کنم، تو هم مثل من می‌خندی
طبق گفته‌ی تو اینطور شد
فقط یک ماه است، اما به نوعی حس جدیدی ندارد
آره، آره
حبابی که در آن زندگی می‌کنیم
دوباره آزادم می‌کند
نمی‌دانم این چه ربطی به این دارد
وقتی تمام شود دلم برایش تنگ می‌شود
آره، آره
امیدوارم هرگز اکتبر را نبینیم
آره، آره
احساس کردم بار از روی شانه‌هایم افتاد
آره، آره، آره
وقتی تمام شود دلم برایش تنگ می‌شود
دلم برایش تنگ می‌شود
دلم برایش تنگ می‌شود تمام شد
آره، آره
امیدوارم هیچ‌وقت اکتبر رو نبینیم
آره، آره
حس ​​کردم بار از روی شونه‌هام افتاد
آره، آره، آره
وقتی تموم بشه دلم براش تنگ میشه
یه تصویر تو ذهنم بکش، این حس زودگذر رو در خودم حبس کن
کمانه می‌کنه، دردمو تکرار می‌کنه تا وقتی که هر ردی ازش بره
هیجان روزهای پاییزی که دارن می‌گذرن، هر طلوع خورشید منو التیام می‌بخشه
و ما خوبیم، اینجوری زندگی می‌کنیم تا وقتی که تموم بشه
وقتی تموم بشه دلم براش تنگ میشه
امیدوارم هیچ‌وقت اکتبر رو نبینیم
حس کردم بار از روی شونه‌هام افتاد
آره، آره، آره
وقتی تموم بشه دلم براش تنگ میشه
آره، آره
دلم براش تنگ میشه
آره، آره
امیدوارم هیچ‌وقت اکتبر رو نبینیم
آره، آره
حس ​​کردم بار از روی شونه‌هام افتاد
آره، آره، آره
دلم براش تنگ میشه
آره، آره
دلم براش تنگ میشه
آره، آره
حس ​​کردم بار از روی شونه‌هام افتاد
آره، آره، آره
دلم براش تنگ میشه وقتی که این–

وقتی تموم بشه دلم برات تنگ میشه

وقتی تموم بشه دلم برات تنگ میشه