… من به لبه آب خیره شده‌ام
تا جایی که یادم می‌آید، هرگز واقعاً نمی‌دانستم چرا
کاش می‌توانستم دختر کاملی باشم
اما هر چقدر هم که تلاش کنم، به آب برمی‌گردم
… هر پیچی که می‌روم، هر ردی که می‌گیرم
هر مسیری که می‌سازم، هر جاده‌ای به عقب برمی‌گردد
به جایی که می‌شناسم، جایی که نمی‌توانم بروم
جایی که آرزوی بودن در آن را دارم
… خطی را می‌بینی که آسمان به دریا می‌رسد؟ مرا می‌خواند
و هیچ‌کس نمی‌داند تا کجا می‌رود
اگر باد در بادبان دریا پشت سرم بماند
روزی خواهم فهمید
اگر بروم، هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید تا کجا خواهم رفت
… اوه، اوه، اوه، اوه، اوه، اوه
اوه، اوه، اوه، اوه
اوه، اوه، اوه، اوه
اوه، اوه، اوه، اوه، اوه
اوه، اوه، اوه، اوه، اوه
… من همه را در این جزیره می‌شناسم
به نظر می‌رسد در این جزیره خیلی خوشحال است
همه چیز از پیش تعیین شده است
من همه را در این جزیره می‌شناسم
نقشی در این جزیره دارد
بنابراین شاید بتوانم با نقش خودم پیش بروم
… می‌توانم با غرور رهبری کنم، می‌توانم خودمان را قوی کنم
اگر همراهی کنم راضی خواهم بود
اما صدای درون آهنگ متفاوتی می‌خواند
مشکل من چیست؟
… نوری را ببین که بر دریا می‌تابد، کورکننده است
اما هیچ‌کس نمی‌داند تا کجا می‌رود
و انگار مرا صدا می‌زند، پس بیا و مرا پیدا کن
و بگذار بدانم آن سوی آن خط چیست
آیا از آن خط عبور خواهم کرد؟

… خطی را ببین که آسمان را به دریا می‌رساند، مرا می‌خواند
و هیچ‌کس نمی‌داند تا کجا می‌رود
اگر باد در بادبان من در دریا پشت سرم بماند
روزی خواهم فهمید که تا کجا خواهم رفت